خون دل

موضوع کتاب خون دل کنکاش و پژوهشی تاریخی بر نامه ی منشور روحانیت امام خمینی در سال ۶۷ است . گرچه امام در آغاز نامه از تقش روحانیون در حفظ کیان اسلام سخن می گوید اما بررسی نامه نشان می دهد آنچه که امام را بر نوشتن واداشته هشدار و نهیبی ست بر خط نفوذ جریان فکری در حوزه علمیه که وی یادآوری آن را به آیندگان ضروری می داند .

جریانی که امام درباره ی آنها در نامه می گوید : « خون دلی که پدر پیرتان از این دسته ی متحجر خورده است ، هرگز از فشارها و سختی های دیگران نخورده است . خون دلی متاسفانه با وجود اهمیت نامه و لزوم بازنمایی و پژوهش به خاطر تاثیر این جریان اولین پژوهش در مورد این نامه تاریخی ست . »

جواد موگویی مستند ساز و تاریخ پژوه همراه با نامه در پنج فصل در کنار نقل و شرح  متن نامه به شخصیت ها و جریاناتی مثل آیت الله شریعتمداری و جریان حزب خلق ، انجمن حجتیه ، جریان کرسی های عرفان و اخلاق امام ، نهضت آزادی و سلمان رشدی می پردازد . بی شک پرداخت به این جریان بدون بازگویی تاریخ و جریانات غیر ممکن است .

بخشی از کتاب خون دل صفحه ۲۰ :

« آنقدر که اسلام از این مقدسین روحانی نما ضربه خورده است ، از هیچ قشر دیگر نخورده است و نمونه ی بارز آن مظلومیت و غربت امیرالمونین که در تاریخ روشن است . بگذارم و بگذرم و ذائقه ها را پیش از این تلخ نکنم . ولی طلاب جوان باید بدانند که پرونده ی تفکر این گروه همچنان باز است و شیوه ی مقدس مابی و دین فروشی عوض شده است . شکست خوردگان دیروز ،سیاست بازان امروز شده اند . آها که خود اجازه ورود در امور سیاست را نمی دانند ، پشتیبان کسانی شدند که تا براندازی و کودتای جلورفته بودند . »