فتح خون روایت محرم

عمر بن سعد به روشنی دریافت که شمربن ذی الجوشن در این میان چه کرده است او می دانست  حسین بن علی تسلیم نخواهد شد این جمله ای است که از او در وصف حسین علیه السلام نقل کرده اند که خطاب به شمر گفته است والله همان دلی را که علی داشت در میان دو پهلوی پسرش نهاده اند.  آن گاه فرماندهی لشکر پیاده را به او سپرد و آماده جنگ شد

شامگاه تاسوعا عمر بن سعد چون قصد کرد که حمله را آغاز کند فریاد کرد لشکر خدا سوار شوید و مژده باد شما را به بهشت .

و عجبا این همان کلامی است که پدرش سعد بن ابی وقاص در جنگ قادسیه بر زبان آورده بود آیا به راستی عمر بن سعد نمیداند که چه می کند یا خود را به نادانی زده است ؟

هنوز نیم قرن از حجة الوداع گذشته امت محمد تیغ بر اوصیای او کشیده اند و با نام اسلام قلب اسلام را که امام است می درند اجسامشان به جانب قبله نماز می‌گذارند اما ارواح شان هنوز همان اصنامی را می پرستند که ابراهیم شکسته بود اجسامشان به جانب قبله نماز می‌گذارند اما ارواح شان با باطن قبله که امامت است پیکار می‌کند جاهلیت ریشه در درون دارد و اگر آن مشترک بت پرست که در درون آدمی از ایمان نیاورد چه سود که بر زبان لا اله الا الله به راند ؟

آنگاه جانب عدل و باطن قبله را رها میکند و خانه کعبه را عوض از صنمی سنگی می گیرد که روزی ۵ بار در برابرش خم و راست شود و سالی چند روز گرداگرد ش طواف کند و ای کاش تا همین جا بسنده می کرد و قلب قبله را با تیغ نمی‌درید . عجبا جهان را ببین که چه سان وارونه می شود !